در سکانس کافه، در فیلم حرامزاده های لعنتی ، هانس لاندا ، افسر نازی در حالیکه نسبت به هویت واقعی «شوشانا» مالک سینمایی که قرار است هیتلر در آن ترور شود دچار تردید است ، برای هردوشان سفارش «اشترودل» ( تلفظش آلمانیش همینه ؟) همراه با قهوه و شیر می‌دهد.
.
به احتمال زیاد سفارش دادن «اشترودل» ، دسر یا شیرینی مرسوم و مشهور اطریشی - آلمانی ، شاید از نگاه یک تماشاگر بدون علاقه و توجه به فرهنگ خوراک هر کشور ، قوم ، مذهب و ... ، مسأله ای عادی مثل هر سفارش دیگری به نظر برسد ، اما نکته ی این انتخاب و سفارش زیرکانه هانس لاندا اینجاست که کرم اشترودل آلمانی در زمان جنگ جهانی دوم و البته هنوز هم به شکل کلاسیک آن با چربی خوک درست می‌شد و میشود . بنابراین انتخاب دسری که کرم آن در رژیم غذایی یهودی‌ها حلال نبود ، به راحتی باعث لو رفتن هویت حقیقی شوشانا میشد .
.
البته تارانتینو که در فیلمهای دیگرش همچون داستانهای عامه پسند نشان داده بود توجه ویژه ای به  خوراک در شخصیت سازی دارد ، یک جای دیگر هم در همین فیلم پست فطرت های لعنتی چنین کاری کرده است .
.
جایی که افسر آمریکایی که خود را با پوشش مبدل و تسلط به زبان آلمانی ، یک افسر آلمانی جا زده ، موقع سفارش دادن سه لیوان آبجو ، این کار را با نشان دادن سه انگشتی که بلندترین انگشتها در یک دست هستن نشان میدهد ( عکس آن را در استوری ببینید ) و همین هم باعث لو رفتن هویتش میشود چون آلمانها سفارش دادن تعداد غذا و نوشیدنی ها را با انگشت شصت به همراه دیگر انگشتان انجام میدادند.
.
د.ض: اگر هنوز حرامزاده‌های لعنتی (Inglourious Basterds) را ندیده اید، فیلمی ساخته شده در  سال ۲۰۰۹ است. خود تارانتینو هم نویسندگی این فیلم که از بهترین آثارش محسوب میشود را بر عهده داشته و پایان جنگ جهانی دوم و کشته شدن هیتلر در یک ماجرای خیالی به تصویر کشیده‌ . اگرچه برد پیت نقش اول فیلم را بر عهده دارد اما کریستف والْتْس (Christoph Waltz‎ بازیگر اتریشی ـ آلمانی و از تکنیکی ترین بازیگران تاریخ سینما ، در نقش افسر نازی «هانس لاندا» در این فیلم خیره کننده است .
.